سمعی و بصری

تصویربرداری و تفاوت آن با فیلمبرداری:

به فرایند ثبت تصویر توسط دوربینهای ویدئویی و دیجیتالی به صورت فریمهای پیوسته تصویربرداری گفته می­شود.

در دوربین های فیلمبرداری از نگاتیو به عنوان محل ثبت تصویر استفاده می­شود و در واقع از فرایندی شیمیائی جهت ثبت تصویر بهره می­برد.  در دوربین­های تصویربرداری که غالباً از کاست­های مغناطیسی و مموری به عنوان محل ذخیره­سازی تصاویر استفاده می­شود، فرایند یک فرایند الکترونیکی ست.  از این رو بین دوربین­های  تصویربرداری و فیلمبرداری تفاوت میباشد.

 

فرایند ثبت تصویر(سنسور )

سنسور در دوربین های تصویربرداری درواقع حکم نگاتیو را در دوربین های فیلمبرداری دارد . با این تفاوت که در دوربین های فیلمبرداری نور بر روی برومورهای نگاتیو تأثیر شیمیایی میگذارد و تصویر بعد از فرایند ظهور به حالت نگاتیو ثبت می­گردد و در دوربین های تصویربرداری این فرایند بدین صورت است که نور بر روی­ سنسور تابیده و سنسور آن را به سیگنال­های ویدئویی و یا دیجیتالی تبدیل میکند و پس از پردازش بر روی مگنت کاست و یا مموری ثبت میگردد.

 

توضیحاتی در مورد لنز:

لنز از چند عدسی که با ترتیب خاصی پشت سر هم داخل یک استوانه قرار گرفته­اند تشکیل شده.

سه نکته ی  مهم در مورد لنز وجود دارد که در هنگام استفاده از لنز باید در نظر داشته باشیم.

1.       فاصله ی کانونی

2.        دیافراگم

3.       رینگ فکوس

 

فاصله­ی کانونی:

شعاع­های نور که از بی نهایت به عدسی محدب می­تابند در نقطه­ای پشت عدسی همدیگر را قطع می­کنند .

فاصله مرکز عدسی تا نقطه را اصطلاحاً فاصله­ی کانونی عدسی می­نامند.

در یک لنز هم که ترکیبی از عدسیهای مختلف است، فاصله­ی میان مرکز (محل قرارگیری تیغه­های دیافراگم در لنز) تا محل تشکیل تصویر (سطح فیلم یا سنسور) فاصله­ی کانونی لنز میباشد. فاصله کانونی را با حرف F  برحسب میلیمتر نشان میدهند.

دیافراگم:

دیافراگم مشخص کننده شدت نوری است که به سنسور می­تابد. به وسیله­ی دیافراگم­های باز تر میزان نور

بیشتری به سنسور میرسد و هر چه دیافراگم بسته تر باشه میزان نور کمتر.

دیافراگم تیغه­هاییست که بر روی هم میلغزند و روزنه­ای را باز یا بسته می­کنند. این ابزار در مرکز لنز قرار

گرفته و باعث کنترل شدت نور خروجی از لنز میگردد.

شایان ذکر است تأثی ر دیافراگم تنها بر روی شدت نور خروجی از لنز نیست. بلکه تأثیر بسیاری بر روی عمق  میدان وضوح نیز دارد. بدین شکل که هر چه دیافراگم­های بازتری استفاده کنیم عمق میدان وضوح پائین تر- شدت نورخروجی از لنز بیشتر و هر چه از دیافراگم­های بسته­تر استفاده کنیم عمق میدان وضوح بالاتر- شدت نور خروجی از لنز کمتر میباشد.

 

فکوس:  فکوس تعیین کننده نقطه واضح و نقاط ناواضح در تصویر میباشد.

فکوس کشی:

کلمهFocus  به معنی تمرکز و مرکزیت دادن میباشد اما مفهوم آن در عکاسی و تصویربرداری، رسیدن به

حداکثر وضوح است. این عمل از طریقه زبانه فکوس که بر روی بدنه­ی لنز میباشد امکانپذیر میباشد.

انواع لنز:

لنزها بر اساس میزان فاصله­ی کانونی به سه دسته­ی کلی تقسیم بندی میشوند.

لنز نرمال- لنز واید انگل- لنز تله فوتو

تقسیم بندی این سه لنز از لحاظ ساختار به این صورت است:

زمانی که فاصله­ی کانونی لنز برابر با قطر سنسور باشد لنز نرمال، درصورتی که فاصله­ی کانونی کمتر از قطر

سنسور باشد نوع لنز، لنز واید انگل و درصورتی که فاصله­ی کانونی بیشتر از قطر سنسور باشد لنز تله فوتو

محسوب میشود.

در لنزهای نرمال تقریباً تصویر حاصله از لحاظ ابعاد اجسام و پرسپکتیو برابر با چیزی است که ما به صورت

طبیعی با چشم می­بینیم .در لنزهای واید انگل تصویر حاصله از لحاظ ابعاد کوچکتر و پرسپکتیو، اغراق آمیزتر از چیزی ست که به صورت طبیعی با چشم می­بینیم .در لنزهای تله فوتو تصویر حاصله از لحاظ ابعاد بزرگتر و پرسپکتیو، کمتر از چیزی ست که به صورت طبیعی با چشم میبینیم.

لازم به ذکر است که عمق میدان وضوح در لنزهای واید بیشتر و در لنزهای تله کمتر می­باشد. مجموعه لنزها به دو دسته ی لنز تک (یا لنز فیکس ) و لنز زوم تقسیم­بندی می­شوند. لنزهای تک یا لنزهای فیکس تنها دارای یک فاصله­ی کانونی میباشند و برای بزرگ­نمایی و کوچک­نمایی تصاویر باید فاصله دوربین را با اجسام کم یا زیاد کنیم.

لنزهای زوم دارای فاصله­ی کانونی متغییر می­باشند و می­توان فاصله­ی کانونی را بوسیله­ی رینگ زوم کم یا زیاد نمود. برای مثال یک لنز زوم می­تواند از فاصله­ی کانونی 70 تا 200 رو دارا باشد.

در تقسیم بندی لنزها از لحاظ فاصله کانونی می­توان به دسته­های دیگری هم اشاره کرد:

برای مثال لنزهای سوپر واید و فیش آی در نوع لنزهای واید و لنزهای سوپر تله فوتو در نوع لنزهای تله.

سرعت شاتر:

در دوربین­های فیلمبرداری ابزاری وجود داره که مقابل فیلم قرار گرفته و لحظه­ای کنار می­رود تا به فیلم نور برسد و بلافاصله جلوی فیلم رو می­بندد تا فریم بعدی آماده و مقابل این ابزار قرار بگیرد. این فرایند به صورت پی در پی ادامه میابد.  این عمل در کسری از ثانیه اتفاق افتاده و باعث ثبت تصویر میگردد. به این ابزار شاتر گفته میشود. در دوربینهای تصویربرداری این ابزار وجود ندارد و سنسور به صورت اتوماتیک در کسری از ثانیه به ثبت تصویر می­پردازد و قطع می­گردد. این عمل در دوربین­های تصویربرداری قدیمی به وسیله نوسان برق انجام می­شد. برای مثال برق شهری ایران  Hz 50 است و به وسیله­ی این نوسان 25 فریم تصویر در ثانیه ثبت میگردد و برق شهری برخی از کشورها  Hz 60 که به وسیله ی آن 30 فریم تصویر در ثانیه ثبت می­شود.  این اتفاق در دوربین­های نسل جدید کاملاً اختیاریست و می­توان آن را به صورت دلخواه تنظیم نمود. البته این به تنهایی موجب ثبت فریمهای بیشتر نمیشود. در واقع به صورت عادی 25 یا 30 فریم رو در حالت عادی خواهید داشت ولی با این تفاوت که می­توان مدت زمان نوردهی به سنسور رو کم یا زیاد نمود و درصورتی که­ دوربین قابلیت ثبت فریمهای بیشتر را داشته باشد تعداد فریم بیشتری نیز ثبت کرد. در کل سرعت شاتر تعیین کننده مدت زمانیست که سنسور به ثبت تصویر می­پردازد. این عمل برای ثبت تصویر مناسب با دیافراگم رابطه مستقیم دارد. یعنی اگر نور تصویر زیاد است (اُور ا کسپز است )

میتوان دیافراگم را بست و یا سرعت شاتر را بالا برد. اینکه میزان دیافراگم یا سرعت شاتر را تغییر دهیم بستگی به عناصر زیبایی­شناسی تصویر دارد . همانطور که ذکر شد دیافراگم­های بسته تر عمق میدان وضوح بالایی دارند و درصورتی که به جای بستن دیافراگم از­ سرعتهای شاتر بالاتر استفاده گردد تغییری در عمق میدان وضوح رخ نخواهد داد.